LIST

BŁOGOSŁAWIONEGO

PAWŁA APOSTOŁA

DO

EPHEZÓW


Rozdział I

Chwali Pana Boga z dobrodziejstw danych ludzkiemu rodzajowi, Apostołom i Ephezom.

1 Paweł, Apostoł Jezusa Chrystusa przez wolą Bożą,, wszystkim świętym, którzy są w Ephezie, i wiernym w Chrystusie Jezusie.

2 Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.

3 Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas błogosławił wszelakiem błogosławieństwem duchownem w niebieskich w Chrystusie. [1]

4 Jako nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli świętymi i niepokalanymi przed oczyma jego w miłości.

5 Który nas przenaznaczył ku przysposobieniu za syny przez Jezusa Chrystusa ku sobie, wedle postanowienia woléj swojéj:

6 Ku chwale sławy łaski swojéj, przez którą nas przyjemnymi uczynił w umiłowanym Synie swoim.

7 W którym mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów wedle bogactw łaski jego,

8 Która nader obfitowała przeciw nam we wszelakiéj mądrości i roztropności,

9 Aby nam oznajmił tajemnicę woléj swojéj, wedle upodobania swojego, które postanowił w nim,

10 W rozrządzeniu zupełności czasów, aby w Chrystusie wszystko naprawił, co na niebiesiech, i co na ziemi jest: w nim,

11 W którym téż my losem wezwani jesteśmy, przenaznaczeni wedle postanowienia jego, który sprawuje wszystko, wedle rady woléj swojéj,

12 Abyśmy byli ku chwale sławy jego my, którzyśmy wprzód nadzieję pokładali w Chrystusie,

13 W którym i wy, usłyszawszy słowo prawdy, (Ewangelią zbawienia waszego); w którego téż uwierzywszy, jesteście zapieczętowani Duchem obietnice Świętym,

14 Który jest zadatkiem dziedzictwa naszego na okup nabycia, ku chwale sławy jego.

15 Dlatego i ja usłyszawszy wiarę waszę, która jest w Panie Jezusie, i miłość ku wszystkim świętym,

16 Nie przestawam dziękować za was, wzmiankę o was czyniąc w modlitwach moich,

17 Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia, w uznaniu jego:

18 Oświecone oczy serca waszego, abyście wiedzieli, która jest nadzieja wezwania jego, i które bogactwa chwały dziedzictwa jego w świętych:

19 I która jest przewyższająca wielkość mocy jego przeciwko nam, którzy wierzymy, według skuteczności mocy siły jego, [2]

20 Którą sprawił w Chrystusie, wzbudziwszy go z martwych i posadziwszy na prawicy swojéj na niebiesiech:

21 Nad wszelakie księstwa i władzą i moc, panowanie, i wszelkie imię, które się mianuje nie tylko w tym wieku, ale téż i w przyszłym.

22 I wszystko poddał pod nogi jego: a jego dał głową, nad wszystkim kościołem, [3]

23 Który jest ciałem jego i napełnieniem tego, który wszystko we wszystkich wypełnia.

Rozdział II

Ephezowie nie podlejsi, niż Żydowie, od grzechów wybawieni, od niewiernych odłączeni, powinni Bogu być wdzięczni.

I was, którzyście byli umarli przez występki i grzechy wasze, [4]

2 W którycheście niekiedy chodzili wedle wieku świata tego, według książęcia władzy powietrza tego, ducha, który teraz moc pokazuje w synach niewierności,

3 Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc wolą ciała i myśli, i byliśmy z przyrodzenia synmi gniewu jako i drudzy.

4 Lecz Bóg, (który jest bogatym w miłosierdziu), dla zbytniéj miłości swojéj, którą nas umiłował,

5 I gdyśmy byli umarłymi przez grzechy, ożywił nas społem w Chrystusie, (którego łaską jesteście zbawieni).

6 I wzbudził pospołu i wespółek posadził na niebiesiech w Chrystusie Jezusie,

7 Aby okazał w nadchodzących wiekach obfite bogactwa łaski swojéj, w dobrotliwości przeciwko nam w Chrystusie Jezusie.

8 Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę, (i to nie z was, bo dar Boży jest).

9 Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.

10 Albowiem stworzeniem jego jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie na uczynki dobre, które przedtem Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.

11 Przetóż pamiętajcie, żeście niekiedy wy poganie w ciele, którzy nazwani jesteście odrzezkiem, od tego, które zowią obrzezaniem na ciele rękoma uczynionem,

12 Którzyście byli na on czas bez Chrystusa, oddaleni od obcowania z Izraelem i obcymi od testamentów obietnice, nadzieje nie mający i bez Boga na tym świecie.

13 A teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzyście niekiedy byli daleko, staliście się blizko we krwi Chrystusowéj.

14 Albowiem on jest pokojem naszym, który oboje jednem uczynił i średnią ścianę przegrody rozwalił: nieprzyjaźń w ciele swojem

15 I zakon przykazania wyrokami skaziwszy, aby dwu stworzył w samym sobie w jednego nowego człowieka, czyniąc pokój:

16 I pojednał obudwu w jednem ciele z Bogiem przez krzyż, umorzywszy nieprzyjaźni w samym sobie.

17 I przyszedłszy opowiedział pokój wam, którzyście byli daleko, i pokój tym, którzy blizko.

18 Albowiem przezeń mamy przystęp oboje w jednym Duchu do Ojca. [5]

19 A przeto już nie jesteście goście i przychodnie, aleście mieszczanie z świętymi i domownicy Boży,

20 Wybudowani na fundamencie Apostołów i proroków, gdzie głównym węgielnym kamieniem sam Jezus Chrystus.

21 Na którym wszystko budowanie wywiedzione, rośnie w kościół święty w Panu,

22 Na którym téż i wy pospołu budujecie się na mieszkanie Boże w Duchu.

Rozdział III

Paweł święty miał osobną łaskę poganom Ewangelią kazać ku oświeceniu ich.

Dlatego ja Paweł więzień Chrystusa Jezusa za was pogany:

2 Jeźliście jedno słyszeli o szafowaniu łaski Bożéj, która mi jest do was dana.

3 Przez objawienie oznajmiona mi jest tajemnica, jakom przedtem pisał na krotce:

4 Jako czytając możecie zrozumieć wyrozumienie moje w tajemnicy Chrystusowéj.

5 Która inszych wieków nie była poznana od synów ludzkich, jako teraz objawiona jest świętym Apostołom jego i prorokom w Duchu.

6 Iż poganie są spółdziedzicy i spólcielni i spółuczęstnicy obietnice jego w Chrystusie Jezusie przez Ewangelią.

7 Któréjem się stał sługą wedle daru łaski Bożéj, która mi jest dana wedle skuteczności mocy jego. [6]

8 Mnie najmniejszemu ze wszystkich świętych dana jest łaska ta, abym między pogany przepowiadał niedościgłe bogactwa Chrystusowe,

9 A iżbym objaśnił wszystkim, który jest szalunek tajemnice zakrytéj od wieków w Bogu, który wszystko stworzył,

10 Aby teraz wiadoma była księstwom i zwierzchnościom na niebiosach przez kościół rozliczna mądrość Boża,

11 Wedle przenaznaczenia wieków, które uczynił w Chrystusie Jezusie Panie naszym,

12 W którym mamy bezpieczność i przystęp z ufaniem, przez wiarę jego.

13 Przetóż proszę, abyście nie ustawali w uciskach moich za was, która jest chwała wasza.

14 Dlatego klękam na kolana moje ku Ojcu Pana naszego Jezusa Chrystusa,

15 Z którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi jest nazywane,

16 Aby wam dał wedle bogactw chwały swéj, żebyście byli mocą utwierdzeni przez Ducha jego we wnętrznego człowieka,

17 Aby mieszkał Chrystus przez wiarę w sercach waszych: w miłości wkorzenieni i ugruntowani,

18 Żebyście mogli pojąć z wszystkimi świętymi, która jest szerokość i długość i wysokość i głębokość:

19 I poznać miłość Chrystusową przewyższającą naukę, abyście byli napełnieni wszelakiéj zupełności Bożéj.

20 A temu, który mocen jest wszystko daleko obficiéj uczynić, niż prosimy albo rozumiemy, wedle mocy, która w nas skutecznie robi: [7]

21 Jemu chwała w kościele i w Chrystusie Jezusie na wszystkie rodzaje wieku wieków. Amen. [8]

Rozdział IV

Kościół ciału człowieczemu przypodoban i rożnością członków okraszon, o jedność i obyczajów pocześność ma pracować.

Proszę was tedy ja, więzień w Panu, abyście chodzili godnie powołaniu, któremeście powołani: [9]

2 Z wszelaką pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc jeden drugiego w miłości,

3 Starając się, abyście zachowali jedność ducha w związce pokoju. [10]

4 Jedno ciało i jeden duch, jako jesteście wezwani w jednéj nadziei wezwania waszego.

5 Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest.

6 Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nade wszystkie i po wszystkich i we wszystkich nas. [11]

7 Lecz każdemu z nas dana jest łaska wedle miary daru Chrystusowego. [12]

8 Dlatego mówi: Wstąpiwszy na wysokość, wiódł więźnie poimane, i dał dary ludziom. [13]

9 A to, że wstąpił, cóż jest, jedno iż pierwéj był zstąpił do niższych części ziemie?

10 Który zstąpił, tenżeć jest, który téż wstąpił nad wszystkie niebiosa, aby napełnił wszystko.

11 I tenże dał niektóre Apostoly, a niektóre proroki, a drugie Ewangelisty, a inne pasterze i doktory: [14]

12 Ku wykonaniu świętych, ku robocie posługowania, ku budowaniu ciała Chrystusowego,

13 Ażbyśmy się wszyscy zeszli w jedność wiary i poznania Syna Bożego, w męża doskonałego, w miarę wieku zupełności Chrystusowéj.

14 Abyśmy już nie byli dziećmi chwiejącemi się, i nie byli uniesieni od każdego wiatru nauki przez złość ludzką, przez chytrość na oszukanie błędu.

15 A czyniąc prawdę w miłości, żebyśmy rośli w nim we wszystkiem, który jest głowa, Chrystus, [15]

16 Z którego wszystko ciało złożone i spojone będąc, przez wszystkie stawy dodawania wedle skuteczności podług miary każdego członka, czyni pomnożenie ciała ku zbudowaniu samego siebie w miłości.

17 To tedy powiadam i oświadczam się w Panu, abyście już nie chodzili jako i poganie chodzą, w próżności umysłu swego. [16]

18 Ciemnościami zaćmiony mając rozum, oddaleni od żywota Bożego dla nieumiejętności, która w nich jest, dla zaślepienia serca ich, [17]

19 Którzy przyszedłszy w rozpacz, udali samych siebie na niewstydliwość ku popełnieniu wszelakiéj nieczystości, ku łakomstwu.

20 Lecz wy nie takeście się Chrystusa nauczyli:

21 Jeźliżeście go jednak słuchali i w nim jesteście wyuczeni, (jako jest prawda w Jezusie).

22 Abyście złożyli według dawnego obcowania starego człowieka, który się psuje według żądz błędu.&nbsp[18]

23 A odnówcie się duchem umysłu waszego: [19]

24 I obleczcie się w nowego człowieka, który wedle Boga stworzony jest w sprawiedliwości i świętobliwości prawdy. [20]

25 A przetóż złożywszy kłamstwo, mówcie każdy prawdę z bliźnim swoim; bo jesteście członkami jeden drugiego. [21]

26 Gniewajcie się, a nie grzeszcie; słońce niechaj nie zapada na rozgniewanie wasze. [22]

27 Nie dawajcie miejsca djabłu. [23]

28 Który kradł, niechaj już nie kradnie; lecz raczej niech pracuje, robiąc rękoma swemi co jest dobrego, aby miał zkąd udzielić mającemu potrzebę.

29 Wszelka mowa zła niech z ust waszych nie pochodzi; ale jeżli która dobra ku zbudowaniu wiary, aby łaskę zjednała słuchającym.

30 A nie zasmucajcie Ducha Świętego Bożego, w którym zapieczętowani jesteście na dzień odkupienia.

31 Wszelaka gorzkość, i gniew i zagniewanie i wrzask i bluźnienie niech będzie odjęte od was z wszelaką złością.

32 Ale bądźcie łaskawi jedni przeciw drugim, miłosierni, odpuszczając jeden drugiemu, jako i Bóg w Chrystusie wam odpuścił. [24]

Rozdział V

Którzy łaski Chrystusowéj żądają, mając się wystrzegac grzechów cielesnych, obżarstwa, nieczytości, i przyczyn ich, w małżeństwie téż rządnie się sprawować.

Bądźcież tedy naśladowcami Bożymi, jako synowie najmilsi,

2 A chodźcie w miłości, jako i Chrystus umiłował nas i wydał samego siebie za nas obiatą i ofiarą Bogu na wonność wdzięczności. [25]

3 A porubstwo i wszelka nieczystość, albo łakomstwo niechaj nie będzie ani pomieniono między wami, jako świętym przystoi. [26]

4 Albo sprosność, albo głupia mowa, albo żartowanie, które do rzeczy nie należy, ale raczéj dziękowanie.

5 Bo to wiedzcie rozumiejąc, iż wszelki porubca, albo nieczysty, albo łakomiec, (co jest bałwochwalstwo,) nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusowem i Bożem.

6 Niechaj was nikt nie zwodzi próżnemi słowy; albowiem dlategoć przychodzi gniew Boży na syny niewierności. [27]

7 Nie bądźcież tedy uczęstnikami ich.

8 Albowiemeście byli niekiedy ciemnością; lecz teraz światłością w Panu. Jako synowie światłości chodźcie.

9 Bo owoc światłości jest w wszelakiéj dobrotliwości i sprawiedliwości i prawdzie.

10 Doświadczając, co jest wdzięcznego Bogu:

11 A nie spółkujcie z uczynkami niepożytecznemi ciemności, ale raczéj strofujcie.

12 Albowiem co się od nich potajemnie dzieje, sromota i powiadać.

13 A wszystko, co bywa strofowano, od światłości bywa objawiono; bo wszystko, co objawiono bywa, jest światło.

14 Dlatego mówi: Wstań, który śpisz, i powstań zmartwych, a oświeci cię Chrystus.

15 Patrzcież tedy, bracia! jakobyście ostrożnie chodzili, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy, [28]

16 Czas odkupując, iż dni złe są.

17 A przetóż nie bądźcie nieroztropnymi, ale rozumiejącymi, która jest wola Boża. [29]

18 A nie upijajcie się winem, w którem jest nieczystota, ale bądźcie napełnieni Duchem świętym,

19 Rozmawiając sobie w Psalmiech i w pieśniach i w śpiewaniach duchownych, śpiewając i grając w sercach waszych Panu,

20 Dziękując zawsze za wszystko, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa Bogu i Ojcu,

21 Będąc poddanymi jedni drugim w bojaźni Chrystusowéj.

22 Żony niechaj będą poddane mężom swym, jako Panu; [30]

23 Albowiem mąż jest głową żony, jako Chrystus jest głową kościoła: on Zbawicielem ciała jego. [31]

24 Ale jako kościół poddany jest Chrystusowi, tak téż żony swoim mężom we wszystkiem.

25 Mężowie! miłujcie żony wasze, jako i Chrystus umiłował kościół i samego siebie wydał zań, [32]

27 A sam sobie wystawił kościół chwalebny, nie mający zmazy albo zmarszczku, alebo czego takowego; ale iżby był święty i niepokalany.

28 Tak i mężowie mają miłować żony swoje, jako swoje ciała. Kto miłuje żonę swoję, samego siebie miłuje.

29 Albowiem nigdy żaden ciała swego nie miał w nienawiści; ale je wychowa i ogrzewa, jako i Chrystus kościół.

30 Bo jesteśmy członkami ciała jego, z ciała jego i z kości jego.

31 Dlatego opuści człowiek ojca i matkę swoję i złączy się z żoną swoją. I będą dwoje w jednem ciele.

32 Sakrament[33] to wielki jest: a ja mówię w Chrystusie i w kościele.

33 Wszakże i każdy z was z osobna niechaj miłuje żonę swoję jako siebie samego: a żona niech się boi męża swego.

Rozdział VI

Jako synowie z rodzicami, rodzicowie z syny, panowie z sługami, słudzy z pany swymi mają się obchodzić, i pospolicie wszyscy jako się w cnotach obierać.

Synowie! bądźcie posłuszni rodzicom waszym w Panu; bo to jest sprawiedliwa. [34]

2 Czcij ojca twego i matkę twoję, (które jest pierwsze przykazanie z obietnicą), [35]

3 Abyć się dobrze działo, i abyś był długowieczny na ziemi.

4 A wy ojcowie! nie pobudzajcie ku gniewowi synów waszych; ale je wychowywajcie w karności i w groźbie Pańskiéj.

5 Słudzy! posłuszni bądźcie panom wedle ciała z bojaźnią i ze drżeniem, w prostości serca waszego, jako Chrystusowi: [36]

6 Nie na oko służąc, jakoby ludziom się podobając, ale jako słudzy Chrystusowi, czyniąc wolą Bożą z serca:

7 Z dobrą wolą służąc, jako Panu a nie ludziom:

8 Wiedząc, iż każdy, cokolwiek uczyni dobrego, to odniesie od Pana, choć niewolnik, choć wolny.

9 A wy panowie! tóż im czyńcie, odpuszczając groźby, wiedząc, iż i ich i wasz Pan jest w niebiesiech, a niemasz u niego względu na osoby. [37]

10 Na ostatek bracia! zmacniajcie się w Panu i w sile mocy jego.

11 Obleczcie się w zupełną zbroję Bożą, abyście mogli stać przeciwko zasadzkom djabelskim.

12 Albowiem nie mamy biedzenia przeciw ciału i krwi, ale przeciwko książętom i władzom, przeciwko rządzcom świata tych ciemności, przeciwko duchownym złościom w niebiesiech. [38]

13 A przetóż weźcie zupełną zbroję Bożą, abyście mogli sprzeciwić się w dzień zły i w wszystkiem doskonali stać.

14 Stójcież tedy, przepasawszy biodra wasze prawdą, a oblókłszy pancerz sprawiedliwości,

15 I obuwszy nogi w gotowość Ewangelii pokoju:

16 We wszystkiem biorąc tarczą wiary, którąbyście mogli wszystkie strzały ogniste złośliwego zgasić.

17 I przyłbicę zbawienia weźmijcie i miecz ducha, (które jest słowo Boże). [39]

18 W każdej modlitwie i prośbie modląc się na każdy czas w duchu i w nim czując z wszelką ustawicznością i prośbą za wszystkie święte: [40]

19 I za mię, aby mi była dana mowa w otworzeniu ust moich z dufnością, abym oznajmiał tajemnicę Ewangelii, [41]

20 Dla któréj poselstwo sprawuję w łańcuchu, tak żebym o nie śmiały był, jako mi mówić potrzeba.

21 A iżbyście i wy wiedzieli, co się zemną dzieje, co czynię, wszystko wam oznajmi Tychikus, najmilszy brat i wierny sługa w Panie,

22 Któregom posłał do was na to samo, abyście wiedzieli, co się z nami dzieje, ażeby pocieszył serca wasze.

23 Pokój braciéj i miłość z wiarą od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa.

24 Łaska ze wszystkimi, którzy miłują Pana naszego Jezusa Chrystusa w nieskaziteluości. Amen.

Przypisy

  1. 2.Kor. 1, 5. 2.Piot. 1, 3.
  2. Niż. 3, 7.
  3. Psal. 8, 8.
  4. Kolos. 2, 13.3, 3.
  5. Rzym. 5, 2.
  6. Wyż. 1, 19. 1.Kor. 15, 9.
  7. Rzym. 16, 25.
  8. Rzym. 6, 27.
  9. Phil. 1, 27. Kolos. 1, 10. 1.Thes. 2, 12.4, 1.
  10. Rzym. 12, 10. 1.Kor. 7, 10.
  11. Deut. 4, 35. Mal. 2, 10.
  12. Rzym. 12, 3. 1.Kor. 12, 11. 2.Kor. 10, 10.
  13. Psal. 67, 19.
  14. 1.Kor. 12, 28.
  15. Zach. 8, 16.
  16. Rzym. 1, 9. 1.Piot. 4, 3.
  17. Rzym. 1, 21.
  18. Kol. 3, 8. Żyd. 12, 1. 1.Piot. 4, 2.
  19. Rzym. 6, 4.12, 2.
  20. Kolos. 3, 12.
  21. 1. Piot. 2, 1. Zach. 8, 16.
  22. Psal. 4, 5.
  23. Jak. 4, 7.
  24. Kolos. 3, 12.
  25. Jan. 13, 34.15, 12. 1.Jan. 4, 13.
  26. Kol. 3, 5.
  27. Matth. 24, 4. Marc. 13, 5. Luc. 31, 8. Kol. 2, 18. 2.Thess. 2, 3.
  28. Kol. 4, 5.
  29. 1. Thess. 4, 9.
  30. Gen. 3, 16. Kol. 3, 18. 1. Piot. 3, 1.
  31. 1. Kor. 11, 3.
  32. Kol. 3, 19.
  33. t.j. dosłownie: „Tajemnica to wielka jest”.
  34. Kol. 3, 20.
  35. Exod. 20, 12. Deut. 5, 16. Matth. 15, 4. Marc. 7, 10.
  36. Kol. 3, 22. Tit. 2, 9. 1. Piot. 2, 18.
  37. Deut. 10, 17. 2. Par. 19, 7. 19|Job. 34, 19. Rzym. 2, 11. Gal. 2, 11. Kol. 3, 25. 1. Piot. 1, 17.
  38. Gen. 2, 24. Matth. 19, 5.] Marc. 10, 7. 1. Kor. 6, 16.
  39. Isai. 59, 17.
  40. 1.Thess. 5, 8. Luc. 18, 1. Kol. 4, 2.
  41. 2.Thess. 3, 1.